„Jeden z pierwszych naszych bibliografów, Karol Estreicher w Warszawie, podbibliotekarz biblioteki publicznej, przygotował od lat kilku katalog najdokładniejszy wszystkich dzieł pisanych przez rodaków tak w ojczystym jak i obcych językach począwszy od r. 1800 aż do roku bieżącego. Ogromne to dzieło przeszło 1 000 arkuszy rę- kopismu obejmujące, może stanowić dwa spore tomy. Nie potrzebujemy zwracać uwagi znawców na pracę tak mozolną a ważną, bo nieodzownie potrzebną dla każdego badacza „dziejów literatury ojczystej tym wię­cej. gdy znane dotychczas katalogi nie obejmują dokładnych spisów wszystkich drukowanych książek. W dziele tym załączone sa życiorysy pisarzy naszych z dokładnym spisem prac ogłoszonych drukiem i wyli­czone wszystkie edycje w kraju czy za granicą wydane. Autor oczekuje nakładcy, którego nie tak łatwo znaleźć w obec­nym czasie upadku handlu książkowego”.Notatka powyższa była jedną z dziewięciu odnoszących się do dzieł polskich. W tym samym numerze trzy inne poświęcono utworom czeskim, a dwie pozostałe – niemieckim. W ogćle dla „Przeglądu na­ukowego, literackiego i artystycznego” w Tygodniku Naukowym i Lite­rackim charakterystyczne było graficzne wyodrębnianie notatek do­tyczących -piśmiennictwa polskiego od obcojęzycznego.

Przypomina charakterystyczne dla „Bibliografii” Tygodnia Literackiego grupowanie opisów według języka publikacji oraz dawanie pierwszeństwa publikacjom polskim. Bieżącą informację bibliograficzną o wydawnictwach w tygodni­kach galicyjskich zapoczątkował najprawdopodobniej Jan Szlachtowski w Pamiętniku Literackim, będącym na gruncie galicyjskim i w ogóle polskim pierwszym tygodnikiem bibliograficznym z prawdziwego zda­rzenia. Jego wydawca i redaktor był znawcą zagadnień książki oraz prasy. Konieczeność istnienia rzetelnej informacji bibliotekarzy tak uzasadniał:„Wszystkie narody mające dziś literaturę cokolwiek obfitszą uczuły potrzebę dokładnego spisu bibliograficznego dzieł świeżo wy­chodzących. Tak mają Francuzi swoją Bibliographie de France, Niemcy Bibliographisches Deutschland. I u nas wielka jest potrzeba podob­nego pisma. Wszak gdy kto chce się dowiedzieć o jakim czy to nowym, czyli dawniej wyszłym dziele polskim, gdzież znaleźć o nim wiado­mość? Chcąc potrzebę tę choć w części zaspokoić, poświęcamy część naszego pisma bibliografii polskiej przekonani, że nowe pismo cza­sowe pcwinno nie dlatego wychodzić, aby wychodziło, ale owszem sta­rać się jakąś uczutą potrzebę zaspokoić, przerwę czuć się dającą wypełnić.

W rubryce „Bibliografia” opisy dzieł Szlachtowski układał alfa­betycznie według haseł autorskich, a w przypadku utworów anonimo­wych – według haseł tytułowych. W „Korespondencji literackiej” np. z „Paryża dnia 10 lipca 1850 r.” zestawiał wydawnictwa w dwu gru­pach. W grupie „A. Pisma polskie” (7 pozycji), w grupie „B. Pisma francuskie tyczące się polskich rzeczy i pisma francuskie przez Polaków” (22 pozycje). Podobne zestawienia bibliograficzne, bę­dące korespondencjami bibliograficznymi, a nazywanymi „Doniesienia­mi literackimi”, dostarczały także zapowiedzi wydawniczych. Z „Pa­ryża dnia 12 września 1850 r.” doniesiono o sześciu polonikach obcojęzycznych i o jedenastu przygotowywanych względnie gotowych do druku. Oprócz informacji bibliograficznej o wydawnictwach naj­nowszych,’ w Pamiętniku Literackim czytelnicy znajdowali zestawie­nia o węższych zakresach.  

Jednym z nich były „Dzieła historyczne odnoszące się do literatury polskiej. (Wyciąg z I tomu katalogu du­plikatów Publicznej Biblioteki Imperatorskiej w Petersburgu” W lwowskich Rozmaitościach ukazywały się także obszerne zesta­wienia bibliograficzne. Tutaj w roku 1859 pojawiły się m.in. obszer­na cibliografia osobowa autorstwa Karola Estreichera na temat Ada­ma Mickiewicza oraz zestawienie siedemnastu tytułów niemieckich czasopism bibliograficznych. Ten i następny rocznik Dodatku Ty­godniowego nrzv Gazecie Lwowskiej zasłużył się drukiem obszernej bibliografii za lata 1849-1859 pt. „Piśmiennictwo w Galicji”. Auto­rem tej pracy, jak można wnosić z kryptonimu P.S. i treści, był również Karol Estreicher.Tygodniki specjalistyczne o wąskich zakresach zamieszczały bi­bliografię ściśle dostosowaną do potrzeb swoich adresatów.

Różnych typów bibliografii bieżących i retrospektywnych specjal­nych dostarczały również inne tygodniki galicyjskie, jak Szkoła, Niedziela, Krynica czy Przegląd Zakopiański. Ten ostatni zamiesz­czał specjalną bibliografię analityczną i bieżącą pt. „Literatura tatrzańska” (później „Piśmiennictwo tatrzańskie”, następnie „Piśmiennictwo tatrzańskie i zakopiańskie”), wychodzącą spod pióra Stanisława Eliasza Radzikowskiego, oraz retrospektywną biblioorafię lokalną Tomasza Janiszewskiego, ot. „Bibliografia Zakopanego””^. Ponadto Szkoła bardzo często zawierała zestawienia publikacji wyda­nych przez Towarzystwo Pedagogiczne we Lwowie, zatwierdzonych przez Radę Szkolną Krajową do Bibliotek szkolnych i na nagrody dla ucz­niów. Natomiast Niedziela oprócz zestawień wydawnictw Towarzystwa Pedagogicznego i zakwalifikowanych na’ nagrody w osobnych zestawieniach prezentowała książki wydane przez Macierz Polską we Lwowie oróz innych wydawców, o ile miały charakter popularny i spełniały warunki stawiane tzw. wydawnictwom dla ludu. Pod względem różnorod­ności i wielości nie dorównywał Niedzieli żaden chyba z dziewięt­nastowiecznych tygodników galicyjskich.

W tygodnikach galicyjskich życiorys bywał nazywany biografią, a w szczególnych przypadkach (np. po zgonie osoby będącej tematem) otrzymywał miano wspomnienia bądź nekrologu, którego nie utożsamia­my z nekrologiem, czyli płatnym ogłoszeniem o śmierci jakiejś osoby. W encyklopediach podkreśla się, że tematem życiorysu publikowanego zwykle jest człowiek znany, szczególnie zasłużony i wybitny. Dla tego gatunku pisarskiego jest znamienne relacjonowanie ludzkiego żywota w chronologicznym porządku faktów. Zależnie od przyświeca­jących autorom celów, od obfitości zgromadzonego materiału i od znaczenia osoby będącej przedmiotem opracowania życiorysy bywają bardzo krótkie i ogólnikowe lub obszerne, znacznych rozmiarów i szczegółowe. Bywają utworami dziennikarskimi, publicystycznymi, naukowymi nawet.